فرش که سال‌هاست در جهان شناخته شده است و تولید گسترده‌ای نیز دارد خاستگاه خود را در ایران می‌یابد، کشوری که زیباترین انواع فرش جهان را تولید می‌کند. این فرش‌های زیبا نقوش متفاوتی دارند که از گذشته تاکنون در فرش‌های ایرانی رخ‌نمایی می‌کند. شاید شما نیز از کسانی باشید که یک فرش را بر اساس نوع نقوش آن خریداری می‌کنید. اگر به نقوش جانوری علاقه دارید پیشنهاد می‌کنیم ماجرای نقوش جانوری را در فرش ایرانی بخوانید.
نقوش جانوری:
نقوش جانوری یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین نقوشی است که در فرش‌های ایرانی می‌توان دید. این نقوش از دوران صفوی تاکنون بارها و بارها در فرش‌های ایرانی تکرار شده است. یک بار به صورت طبیعی و واقع‌گرایانه و بار دیگر نیز به صورت انتزاعی و خیال طراح یا بافنده. این نقوش ریشه در باورها و اسطوره‌هایی دارد که با گذشت زمان به حیات خود ادامه داده و در نهایت به یکی از نقوش اصلی در فرش‌ها تبدیل شده‌اند. آیین مهرپرستی که یکی از دین‌های ایران باستان به شمار می‌رود و در اعتقادات اقوام هندوایرانی نیز پیشینه‌ای طولانی دارد، می‌تواند دلیلی برای کاربرد گسترده این دسته نقوش باشد.
نقوش جانوری نیز مانند سایر نقوش فرش در ترکیب و هماهنگی با سایر طرح‌ها مانند محرابی، هندسی، درختی، لچک و ترنج، تلفیقی، اقتباسی، ایلی و عشایری و… به کار می‌رود. ترکیب و هماهنگی نقوش جانوری با دیگر طرح‌ها صحنه‌های زیبا و خیال‌انگیزی را در فرش ایرانی ایجاد می‌کند.
هچنین فرش‌های مناطق مختلف ایران از شمالی‌ترین تا جنوبی‌ترین و از غربی‌ترین تا شرقی‌ترین نقطه پر است از نقوش جانوری. این نقوش هر بار در هر منطقه ویژگی بارز همان ناحیه را پذیرفته و با رنگ‌های گوناگون به تصویر کشیده شده است. پس اگر شما یک فرش با نقوش جانوری می‌خواهید باید به سراغ فرش‌های مناطق مختلف ایران بروید.
اما به راستی این نقوش چه ویژگی‌هایی دارند؟
نقوش جانوری شامل حیواناتی مانند اسب، شیر، بز، گاو، قوچ، آهو، پلنگ، گوزن، ببر، ماهی، اردک و… است. این نقوش گاهی به صورت ترکیب با گیاهان و حیوانات دیگر و گاهی به صورت مفرد دیده می‌شوند. طرح درختی حیوان‌دار و شکارگاه ازجمله معروف‌ترین طرح‌ها با نقوش جانوری است.
درختی حیوان‌دار
در طرح قالی‌های درختی حیوان‌دار در ذهن بیننده بیشه‌زاری را تداعی می‌کند که در جای‌جای آن حیوانات مختلف اهلی و وحشی در لابه‌لای درختان و علف‌ها به گردش و جست‌وخیز و استراحت مشغول‌اند و پرندگان بر بالای شاخسار درختان به نظاره آنان کمر بسته‌اند. حواشی پهن اکثرا نقوش متن را با تغییراتی در ابعاد کوچک‌تر در خود دارند. تقسیم‌بندی حیوانات، بوته‌ها و درخت‌ها در متن به نحوی است که در نهایت هماهنگی و تعادل در تمام جوانب آن به چشم می‌خورد.
( برای مشاهده و سفارش کلیک کنید )
طرح شکارگاه
در نقشه‌های کهن و اصیل شکارگاه صحنه شکار چنان است که در آن آشکارا پادشاهی مشغول شکار است، یعنی شاه دارای تاج و دیگر زیورهایی است که معمولا شاهان روزگار کهن داشته‌اند. در طرح شکارگاهی می‌توان طرح گلستان باستانی یا انعکاسی از واقعیات فردوس‌های کهن را دید. یکی از این طرح‌های شکارگاهی اصیل نقشی وجود دارد که در آن شیر به گاو یا شیر به پلنگ یا ببر و… حمله کرده است. این نقش گرفت‌وگیر نام دارد که یادآور یک نقش کهن باستانی معروف است و هم وجود انواع حیوانات در فردوس‌های باستانی است.
نقوش گرفت‌وگیر:
نقوش گرفت‌وگیر در اصطلاح به صحنه‌های نبرد میان دو یا چند حیوان اطلاق می‌شود که در مقابل هم قدرت‌نمایی می‌کنند. دو حیوان همنوع، دو حیوان غیرهمنوع، یک حیوان و یک پرنده، دو پرنده و سه حیوان در نقش گرفت‌وگیر دیده می‌شود. انواع حیوانات در حال نبرد نیز می‌توانند شیر و آهو، شیر و گوزن، شیر و ببر و گوزن، شیر و گاو، شیر و اسب، ببر و آهو، ببر و گوزن و… باشند. آثار کهن فراوانی موجود است که از شکارشدن یک حیوان توسط حیوان دیگر حکایت می‌کند. بیشتر تصاویر فرش شامل درگیری دو حیوان با یکدیگر است.
دیگر این‌که در این شکارگاه‌ها معمولا شاهی را در صحنه شکار می‌بینیم اما اگر تعداد شکارچیان بیش از یک نفر باشد، ضمن این‌که همه آن‌ها جامه‌ها، زیورها و کلاه یا تاج شاهانه دربردارند، معمولا یکی درشت‌تر، در وسط صحنه و با آرایش بیشتر و آشکارتر تصویر می‌شود که نشان‌دهنده شاه و شاهزادگان یا درباریان و نزدیکان خاندان شاهی در صحنه شکارگاه است.
منابع:
ژوله، تورج. ۱۳۸۱. پژوهشی در فرش ایران. تهران: یساولی.
تقوی‌نژاد، بهاره. ۱۳۸۷. «تجلی نقوش گرفت‌وگیر در فرش دوره صفوی». گلجام. شماره ۹.
یساولی، جواد. ۱۳۷۵. مقدمه‌ای بر شناخت قالی ایران. تهران: یساولی.
Peter F. Stone, (2013), Oriental Rugs: An Illustrated Lexicon of Motifs, Materials, and Origins, North Clarendon :Tuttle.
https://www.cpersia.com/mag/fa/5834
نظرات کاربران